Η Λέσβος υπήρξε πηγή έμπνευσης για συγγραφείς, καλλιτέχνες, μουσικούς και φιλοσόφους από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα…
Στη Λέσβο, οι Τέχνες, η λογοτεχνία και ο πολιτισμός κατείχαν εξέχουσα θέση στη ζωή των ανθρώπων από την αρχή του χρόνου. Από την αρχαιότητα έως τη σύγχρονη εποχή, η Λέσβος είναι η γενέτειρα μεγάλου αριθμού ποιητών, μουσικών, ιστορικών και φιλοσόφων, διακεκριμένων στην εποχή τους και διάσημων ακόμα και σήμερα. Εδώ γεννήθηκε και ανατράφηκε στην αρχαιότητα ο επικός ποιητής Lesches, οι αρχαϊκοί ποιητές Αρίων, Τέρπανδρος και Αλκαίος, ένας από τους Επτά Σοφούς της αρχαιότητας, ο Πιττακός, ο μαθητής και κληρονόμος του σημαντικού φιλοσόφου και ιδρυτή της βοτανικής Αριστοτέλη, Θεόφραστος της Ερεσού, ο συγγραφέας του πρώτου μυθιστορήματος στον κόσμο «Δάφνις και Χλόη», ο Longus και πολλοί άλλοι… Και φυσικά ανάμεσά τους, αυτή που χαιρετίστηκε ως η δέκατη Μούσα, η ασυναγώνιστη Σαπφώ.
Αλλά και στα μεταγενέστερα και σύγχρονα χρόνια, το νησί «γέννησε» λάτρεις της λογοτεχνίας και των τεχνών. Τον 18ο αιώνα -ο Ιγνάτιος ο Ουγγροβλαχίας και ο Βενιαμίν ο Λέσβιος, μεγάλος διαφωτιστής και πραγματικός Δάσκαλος του Έθνους. Τον 19ο αιώνα- οι αδερφοί Βερναδάκη Δημήτριος και Γρηγόριος και Γεώργιος Αριστείδης που στήριξαν την ελληνική παιδεία και την πνευματική ζωή του τόπου αυτή την περίοδο. Τον 20ο αιώνα – ο Αργύρης Εφταλιώτης, πρωτοπόρος στη χρήση της δημοτικής. Ακολουθούν ο πεζογράφος Στρατής Μυριβήλης, συγγραφέας του αριστουργήματος της νεοελληνικής λογοτεχνίας «Η ζωή εν τάφο», και φυσικά ο Ηλίας Βενέζης. Και οι τρεις προσφέρουν μέσα από το έργο τους αντιπολεμικά και ανθρωπιστικά ερεθίσματα σε παγκόσμιο κοινό. Από τον Ασημάκη Πανσέληνο, τον Νίκο Καμπά, μέχρι τον Νομπελίστα Οδυσσέα Ελύτη, η Λέσβος έγινε πασίγνωστη σε όλον τον κόσμο.
